De een zegt: ‘Samen sterk voor Heemskerk’ - beleidsplan Sociaal domein is vastgesteld. En het andere artikel zegt: Gemeenteraad geeft college opdracht: De Knip gaat weer open. Los van wat ik ervan vind, maar in beide agendapunten werd iets vastgesteld, maar de kop is niet: Gemeenteraad geeft college de opdracht: voer het beleidsplan Sociaal domein uit!
De mooie dingen, zoals het sociaaldomeinplan, moeten we vieren! Ik denk aan de dingen die we als GroenLinks voor elkaar hebben gekregen om de communicatie in de gemeente beter te krijgen: de aangenomen motie ‘Teletolk’. Ik denk aan alle keren dat we op de diverse dossiers dit jaar de communicatie hebben genoemd: afvalbeleid, wat dan een grondstoffenplan wordt genoemd… Hoe betrekken we de inwoner bij de politiek? Hoe zorg je dat het wantrouwen niet wint, waar we overzees een duidelijk voorbeeld van zien.
Dan over de verschillende onderwerpen in de begroting. Het eerste wat ons talig opviel was ‘aanpak jeugd’ bij integrale veiligheid. Wij zullen niet weer beginnen over die strategisch adviseur veiligheid, hoewel we ons helemaal kunnen vinden in de vragen van Heemskerk Lokaal daarover, maar áanpak jeugd’ dat zeg je toch niet zo? Op die manier criminaliseer je een hele grote groep jongeren. Als je ‘aanpak’ googelt volgt daar altijd een probleem. Is de jeugd dus het probleem volgens dit college? Noem het dan ‘aanpak overlast’, want dat is het probleem. Niet de jeugd. Die heeft een probleem: de huizenmarkt, klimaatverandering, stress door ouders of sociale media.
En dan op het gebied van Klimaat en Duurzaamheid, waar we mooie dingen doen als gemeente. Je wil mensen meenemen in bijvoorbeeld het komende warmteprogramma. Laten we mensen meenemen in de mooie dingen die we doen: Goede isolatie van je woning zorgt voor lagere energiekosten, geeft meer comfort en is beter voor het milieu. Om je te helpen energie te besparen, bieden we een subsidieregeling van maximaal € 1650,- aan om je koopwoning te isoleren. De actie loopt tot en met juli 2026. (https://duurzaam.heemskerk.nl/duurzaam-nieuws/isolatieactie-voor-woningeigenaren)
En nu komen de ombuigingen eraan, de taskforce, de bezuinigingen of welke naam je er ook weer aan wil geven. Woorden doen er natuurlijk toe. En daarin zal communicatie ook centraal staan. Is er al een communicatiestrategie bedacht om juist ook de goede dingen te laten zien die we in Heemskerk doen en waar we mee doorgaan? Kunnen de portefeuillehouders vertellen waar ze op dit moment het trotst op zijn? Waarmee je doorgaat om te laten zien wat voor goede dingen we doen!
Voorzitter,
Woorden doen ertoe. Dat hebben we ook al laten eerder laten merken in de discussie rondom ‘normaliseren in de jeugdzorg’; wat niet een idee is om kinderen te helpen, maar om geld te besparen als een van de speerpunten uit de agenda jeugdhulp. Waar bijvoorbeeld in de raad weleens normaliseren wordt gezegd, wordt bedoeld: moet je daar nu voor naar de dokter?
Maar wij hebben ons huiswerk gedaan, als het gaat over jeugdzorg, een van de grootste opgaves van het moment. En zo hebben we het rapport dat de wethouder ons toestuurde over normaliseren ook gelezen. Als we normaliseren uit gaan leggen als hulp die je krijgt in het voortraject bijvoorbeeld bij een Praktijkondersteuner bij huisartsen voor de jeugd, die je naar lichte zorg of aan zelfhulpadviezen helpt en daarna een vervolgafspraak maakt om de vorderingen te bepalen. Dan zijn we ook helemaal voor normaliseren vanuit een deskundige.
En mag je dan helemaal niks meer zeggen? Tuurlijk mogen we dingen zaken anders zeggen of zien. Zo zullen we allemaal ook weer anders naar deze begroting kijken. Anders kijken doet me ook denken aan de LinkedIn-post van de wethouder wonen over de gebiedsgerichte ontheffing van de wet natuurbescherming met het soortenmanagementplan. Hierdoor kunnen we in Heemskerk sneller aan de slag met bouwen en verduurzamen, maar ze had een plaatje van de verkeerde vleermuis toegevoegd bij dit prachtige nieuws. En dat heeft ze geweten van heel wat (oude witte) natuurliefhebbers. En daarom wil ik natuurlijk afsluiten met een gedicht over vogels en er anders naar kijken van Esther Naomi Perquin:
Tellen
D. kijkt graag naar vogels, ik mag mee. Kijk, zeg ik,
een bonte ekster. Nou, zegt D.
dat is een Vlaamse gaai.
En daar, bij de waterkant, zit een jonge
watertaling. Nou nee, zegt D.
Dat is een smient.
Verrijkend is het, vogelkijken. We zijn pas
net begonnen en we hebben er
al vier gezien.