Het gaat immers om belangrijke subsidieverstrekkingen. Denk bijvoorbeeld aan het Sociaal Domein. De portefeuillehouder gaf aan dat alle onderdelen binnen bijvoorbeeld het Sociaal Domein even belangrijk zijn, terwijl de middelen toch schaars zijn. Niet alle onderdelen kunnen maximaal gerealiseerd worden. Dat is niet leuk, maar wel een realiteit. Er zullen keuzes gemaakt moeten worden.
Het beleidsplan Sociaal domein biedt vrijwel geen houvast voor het toekennen van subsidies. Het is op geen enkele manier SMART (niet concreet, niet meetbaar, niet controleerbaar). Ook wordt er in het Sociaal beleidsplan geen relatie gelegd tussen de problemen die Heemskerk het hoofd moet bieden, zoals b.v. eenzaamheid, kindermishandeling, discriminatie, armoede onder kinderen, mantelzorg etc. en de doelen die we daarbij voor ogen hebben. Het woord eenzaamheid kwam niet eens voor in de procesplanning.
Als gevraagd wordt: wat is de ambitie van de raad met b.v. het terugdringen van kindermishandeling of eenzaamheid, is het enige antwoord wat kan worden gegeven dat er ingezet wordt op ”omzien naar elkaar”. De raad moet de verantwoordelijkheid op zich nemen en de moed hebben om keuzes te maken, zodat zij straks niet als tandeloze tijger haar controlerende taak gaat uitoefenen.
Kortom er moeten ook kaders gesteld worden op basis waarvan keuzes gemaakt kunnen worden en doelen gesteld. En dat is met het eerder genoemde amendement geregeld.